Cmentarz w Biskupicach

Krzyż na cmentarzu w Biskupicach

Cmentarz w Biskupicach − niefunkcjonujący cmentarz znajdujący się w Biskupicach.

Historia

Pierwotnym miejscem pochówku mieszkańców Biskupic było Wzgórze Czarownic (niem. Hexenberg), znajdujące się na północ od dawnych zabudowań folwarcznych, w kierunku Dziesławic. Nowy cmentarz przy drodze do Drołtowic powstał w drugiej połowie XIX wieku.

Według przekazów przedwojennych mieszkańców wsi po lewej stronie od wejścia na cmentarz stał mały, murowany budynek, gdzie przechowywano sprzęt niezbędny do utrzymania cmentarza. W centralnym miejscu stał krzyż. Teren był ogrodzony drucianą siatką. Zwyczajem było, że po śmierci zwłoki zmarłego przebywały w domu, a w dniu pogrzebu trumnę z ciałem wieziono na cmentarz, gdzie ustawiano ją pod krzyżem, a następnie chowano w grobie. Jednym z ostatnich grabarzy w Biskupicach był August Kaspera. Ostatni pogrzeb przed ewakuacją niemieckiej ludności wsi odbył się w styczniu 1945 roku – pochowano wówczas Augusta Hillbranda.

Ostatni pogrzeb na cmentarzu w historii obiektu odbył się w 1946 roku, kiedy spoczęli tam polscy osadnicy Eleonora i Walenty Tałajczykowie. Od tego czasu cmentarz jest nieużytkowany.

Pochowani

Po II wojnie światowej cmentarz był okradany i niszczony, dlatego zachowało się niewiele nagrobków:

• Herbert Otto (1910),
• Pauline Kroll (1922),
• Eleonora i Walenty Tałajczykowie (1946).

Źródła

Bibliografia

• Friedrich Wilhelm Büscher, Erwin Hecker, Bischdorf. Die Geschichte eines schlesischen Dorfes, 2000.
• Między Widawą a Dobrą, od zarania dziejów do współczesności. Słownik historyczno-geograficzny miejscowości z terenu LGD Dobra Widawa, Oleśnica 2011.